Recent Posts

  • Rooms
  • Survive the Day
  • Thanksgiving
  • Customized
  • Spin Cycle

Archives

  • November 2023
  • November 2021
  • January 2021
  • December 2020
  • July 2020
  • June 2020
  • May 2020
  • April 2020
  • March 2020
  • February 2020
  • January 2020
  • December 2019
  • November 2019
  • November 2018
  • May 2018
  • April 2018
  • March 2018
  • February 2018
  • November 2017
  • September 2017
  • July 2017
  • June 2017
  • May 2017
  • April 2017
  • March 2017
  • February 2017
  • January 2017
  • November 2016
  • October 2016
  • September 2016
  • August 2016
  • July 2016
  • June 2016
  • May 2016
  • April 2016
  • March 2016
  • February 2016
  • January 2016
  • December 2015
  • November 2015
  • October 2015
  • September 2015
  • August 2015
  • July 2015
  • June 2015
  • May 2015
  • April 2015
  • March 2015
  • February 2015
  • January 2015
  • December 2014
  • November 2014
  • October 2014
  • September 2014
  • August 2014
  • July 2014
  • June 2014
  • May 2014
  • April 2014
  • March 2014
  • February 2014
  • January 2014
  • December 2013
  • November 2013
  • October 2013
  • September 2013
  • August 2013
  • July 2013
  • June 2013
  • May 2013
  • April 2013
  • March 2013
  • February 2013
  • January 2013
  • December 2012
  • November 2012
  • October 2012
  • September 2012
  • August 2012
  • July 2012
  • June 2012
  • May 2012
  • April 2012
  • March 2012
  • February 2012
  • January 2012
  • December 2011

Archives

What I’m working on

Spotlight

  • Uncategorized

Meta

  • Create account
  • Log in
  • Entries feed
  • Comments feed
  • WordPress.com

Like me!

Like me!
  • Twitter
  • Facebook
  • Widgets
  • Connect
  • Search

Marilyn Rauch Cavicchia

Tag Archives: Cheesman Park

Bonus poem post, NOT on a Tuesday!

October 13, 2012Marilyn Cavicchiacemeteries, cemetery, Cheesman Park, Colorado, Denver, poem, poetry, writing 2 Comments

Prospect Hill

My arm on his leg.
Just under your feet.

You are here for
the view; we have

none. Only earth.
Only quiet. We were

left. Not put in
those boxes.

Not moved anymore.
I don’t know his name.

There’s no way to ask.
Still, there is something.

Listen. How it sings
in your bones.

Standard
Blog at WordPress.com.
Privacy & Cookies: This site uses cookies. By continuing to use this website, you agree to their use.
To find out more, including how to control cookies, see here: Cookie Policy
  • Subscribe Subscribed
    • Marilyn Rauch Cavicchia
    • Join 546 other subscribers
    • Already have a WordPress.com account? Log in now.
    • Marilyn Rauch Cavicchia
    • Subscribe Subscribed
    • Sign up
    • Log in
    • Report this content
    • View site in Reader
    • Manage subscriptions
    • Collapse this bar